Malarz, grafik, krytyk artystyczny i scenograf. Pochodził z ubogiej rodziny żydowskiej z Mszczonowa. Studiował w Londynie, Holandii, Francji, prawdopodobnie też w Wiedniu i Niemczech. Pierwsza wystawa jego prac odbyła się w Londynie w 1918 roku. W 1921 roku wrócił do Polski. Pracował jako scenograf Teatru Żydowskiego w Warszawie, w 1927 roku przeniósł się do Katowic. Był członkiem stowarzyszenia Jung Jidysz. W 1922 roku wystawiał swoje prace na III Zbiorowej Wystawie Żydowskiej w Warszawie, a rok później na Wystawie Sztuki Żydowskiej we Włocławku, w Katowicach i Krakowie. Był współautorem polichromii Wielkiej Bóżnicy w Będzinie (1926). Ozdobił salę w siedzibie Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich w Warszawie przy Tłomackiem 13. W jego malarstwie występują zarówno tendencje realistyczne, jak też inspiracje impresjonizmem i ekspresjonizmem. Malował sceny rodzajowe z życia Żydów, portrety, martwe natury, pejzaże.