Malarz, grafik i ilustrator żydowskiego pochodzenia urodzony w Łodzi. Naukę malarstwa rozpoczął w prywatnej szkole rysunków Jakuba Katzenbogena w Łodzi i kontynuował w Warszawie 1915–1916 w Szkole Sztuk Pięknych u Henryka Glicensteina. W latach 1919–1926 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie u profesorów Otto Gussmanna i Roberta Sterla. ;W 1925 roku otrzymał pierwszą nagrodę na konkursie Czerwonego Krzyża w Paryżu. Przez pewien czas związany był z literacko-artystyczną grupą ekspresjonistów Jung Jidysz. Barczyński pozostawał pod wpływem malarstwa Marca Chagalla i Oskara Kokoschki. Tematykę swym prac czerpał z tradycji żydowskiej oraz z życia codziennego Żydów polskich. Do najsłynniejszych prac należą: Nosiwoda, Święto kuczek, Modlący się Żydzi, Żebrak przed bóżnicą, Głowa św. Jana, Madonna. Podróżował po Europie, odwiedził Francję, Włochy, Hiszpanię, w latach 1927-1933 przebywał w Berlinie, następnie powrócił do Łodzi. W pracach, jakie powstały w tym czasie powraca realistyczny sposób budowania obrazu. W 1934 przygotował wystawę swych prac w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Plastycznych. Należał do ZZPAP w Łodzi. Wystawiał w Berlinie, Dreźnie, Tel Avivie, Nowym Jorku. Kiedy wybuchła wojna, postanowił opuścić Łódź i udać się do Tomaszowa Mazowieckiego, gdzie trafił do getta. Załozył tam Koło Artystów, nie przestawał malować, tworzył m.in. portrety i widoki getta. Został zamordowany najprawdopdobniej w marcu 1941 roku.