Grafik, malarz, rysownik, przedstawiciel realizmu; studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (u W. Skoczylasa i S. Noakowskiego); w czasie I wojny światowej walczył w wojsku austriackim, w l. 1918-21 służył w wojsku polskim; mieszkał i tworzył w Katowicach, był nazywany „śląskim Dürerem”; podczas II wojny światowej pomagał uciekinierom z Oświęcimia; w 1945 został wywieziony na Syberię, wrócił w 1946; uprawiał techniki metalowe, litografię, linoryt, a zwłaszcza drzeworyt sztorcowy (teki: Górny Śląsk, 1933; Śląsk Cieszyński, 1934; Typy polskie, 1939); realizował portrety (Baca z Beskidu Śląskiego, 1936; Chłopka z okolic Cieszyna. Gaździnka, 1936), pejzaże, zwłaszcza akwarelowe (Nad stawem, 1932), kompozycje rodzajowe (W stalowni, 1939) i religijne (Święty Sebastian, 1925); tworzył ilustracje książkowe, projektował witraże, ekslibrisy, kalendarze, pisał wiersze; w 1976 w jego mieszkaniu w Katowicach powstało Muzeum Pawła Stellera; w 1992 jego zbiory zostały przekazane do Muzeum Archidiecezjalnego w Katowicach.