Malarz urodzony w Skierniwicach. Początkowo uczył się rysunku w warszawskiej Szkole Rysunkowej u Wojciecha Gersona. W latach 1897-1901 kontynuował nauke w krakowskiej ASP u Leona Wyczółkowskiego i Jana Stanisławskiego. W 1905 roku osiadł na stałe w Warszawie, którą opuszczał jedynie na czas podróży artystycznych - na Krym, do Włoch, Austrii i Niemiec. Należał do kilku znaczących stowarzyszeń artystycznych, m.in. do Stowarzyszenia Artystów Polskich „Sztuka”, a także do warszawskiego Stowarzyszenia Artystów „Odłam” czy koła Marynistów Polskich. Należał takżedo warszawskiej grupy artystycznej „Pro Arte” skupiającej takich twórców jak Wojciech Kossak, Józef Rapacki, Czesław Tański. Ponadto współpracował z redakcją miesięcznika literacko-artystycznego „Sfinks”, wychodzącego w Warszawie w latach 1908-17. Ziomek był przede wszystkim malarzem polskiego krajobrazu, twórcą nastrojowych pejzaży z Mazowsza czy Wileńszczyzny. Był również znakomitym marynistą, autorem widoków znad brzegów Bałtyku czy Morza Czarnego. Obrazy artysty znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych oraz w polskich zbiorach muzealnych, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Narodowym w Krakowie, Muzeum Morskim w Gdańsku.