Malarz, rzeźbiarz, poeta i teoretyk sztuki urodzony w Chrzanowie. Od 1920 roku mieszkał w Krakowie, gdzie w 1928 roku rozpoczął studia w ASP u Władysława Jarockiego, Ignacego Pieńkowskiego i rzeźbę u Xawerego Dunikowskiego. Rok później wstąpił do ruchu założonego przez Stanisława Szukalskiego - Szczep Rogate Serce, który skupiał plastyków poszukujących inspiracji w kulturze dawnej słowiańszczyzny. Został za to relegowany z uczelni i od tej pory kształcił się i działał w ramach nowej grupy przyjmując pseudonim "Marzyn z Krzeszowic". W 1939 roku otrzymał stypendium Państwowego funduszu Kultury Narodowej i wyjechał do Włoch i Austrii. W czasie II wojny światowej działał w organizacjach konspiracyjnych. Zarobkowo zajmował się wtedy malowaniem polichromii w kościołach w Krakowie i na Śląsku. Od 1948 roku należał do ZPAP. W 1960 roku otrzymał dyplom ukończenia krakowskiej ASP. Tworzył w dziedzinie rysunku, malarstwa sztalugowego, malarstwa ściennego i rzeźby. Wystawiał od 1930 roku. Brał udział w wystawach zbiorowych „Szczepu Rogate Serce”. Wystawiał indywidualnie w okresie międzywojennym. Prace Mariana Konarskiego znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie i Wrocławiu, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Muzeum Polskiego w Chicago, Muzeum Ziemi Krzeszowickiej, oraz w zbiorach prywatnych w kraju i za granicą.