Malarz, ur. 21 III 1861 r. w Witkowicach pod Tarnobrzegiem, zm. 26 III 1917 r. w Wiedniu. Brat stryjeczny Tadeusza Ajdukiewicza, również malarza. Studiował w SSP w Krakowie, następnie w latach 1880 – 1882 w akademii wiedeńskiej oraz w Monachium w latach 1883 – 1885. Osiadł na stałe w Wiedniu w roku 1885, gdzie dzięki pomocy Tadeusza Ajdukiewicza rozpoczął swoją karierę w sferach dworskich i arystokratycznych. Wystawiał swoje prace od 1882 m.in. w Krakowie, Warszawie, we Lwowie, w Wiedniu i w Berlinie. W pierwszym okresie twórczości tworzył obrazy o niewielkich rozmiarach, najczęściej były to drobiazgowo wykonane sceny rodzajowe. W późniejszym czasie, będąc w Wiedniu tworzył większe kompozycje z motywem konia, malował sceny jarmarczne, myśliwskie, wojskowe oraz liczne akademickie portrety. Do pałacu cesarskiego w Wiedniu wykonał cykl obrazów przedstawiających historię Złotego Runa, ilustrował m.in. Potop H. Sienkiewicza. Wykonał również cykl 12 rysunków ze ze scenami z życia T. Kościuszki. Jego prace znajdują się w kolekcjach prywatnych, w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz w Państwowych Zbiorach Sztuki na Wawelu. Bibliografia: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom I, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1971.Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011