Malarz, grafik, rysownik, ilustrator. Ur. 27 sierpnia 1931 w Abbeville we Francji, zm. 6 sierpnia 2011 w Rzymie. W czasie wojny przebywał w Niemczech, po jej zakończeniu wrócił do Francji skąd w 1946 r. przybył do Polski. W latach 1949 – 1950 studiował w Łodzi w PWSSP, następnie do roku 1956 w warszawskim ASP. W tym czasie malował realistyczne pejzaże i portrety, po roku 1958 zaczął interesować się malarstwem materii. Początek lat 60 zdominowały rysunki czarnym tuszem przedstawiające romboidalne formy jednostajnie zapełniające powierzchnię obrazu. ;Ład i czystość konstrukcji były w tym czasie dla tego artysty najbardziej zajmujące w artystycznych poszukiwaniach. Powstaje cykl ; „Chronomy” w którym po raz pierwszy artysta ten konfrontuje się z ; pojęciem czasu i nieskończoności. Eksperymentuje z materią i kompozycjami przestrzennymi, wykonuje prace graficzne które przyniosły mu wiele nagród zarówno na krajowych jak i międzynarodowych konkursach. Najistotniejsze w twórczości tego artysty są „obrazy liczone”, od 1965 roku był to wyłączny temat jego twórczości. Dążył do stworzenia uniwersalnego języka mogącego wyrażać uniwersalne idee i uwolnienie się od emocjonalności i subiektywności”. Powstawały płótna monotonne, pozbawione ekspresji, zapełnione rzędami wzrastających cyfr od 1 do nieskończoności. Wielogodzinne zapełnianie płótna cyframi wynikało z idei utożsamiania sztuki z samym życiem, w założeniu każdy obraz miał być o ton jaśniejszy od poprzedniego aż do momentu kładzenia białej farby na białym podkładzie. Równocześnie powstawały prace fotograficzne będące portretami artysty, ukazywały proces ludzkiego przemijania. ; W 1995 roku reprezentował Polskę na Biennale w Wenecji, należy do najbardziej uznanych polskich artystów na świecie. Bibliografia: Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011.