Polski malarz urodzony w Suwałkach, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli szkoły monachijskiej. Ojciec Teofil był notariuszem, rodzina była dobrze sytuowana materialnie, posiadali w Suwałkach dom i nieduży majątek w Dębszczyźnie k/Filipowa. W 1865 roku przeprowadzili się do Kalisza, gdzie Alfred kontynuował naukę w rządowym gimnazjum. Lekcji rysunku udzielał mu S. Barcikowski. W 1868 roku wstąpił do Warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie studiował pod kierunkiem R. Hadzewicza, A. Kamińskiego i W. Gersona. W 1871 roku udał się na dalsze studia do Drezna, Pragi i Monachium. W Akademii Monachijskiej kontynuował studia pod kierunkiem A. Wagnera, uczęszczał do pracowni J. Brandta. W Monachium, Wierusz-Kowalski założył własną pracownię i pozostał do końca życia. Szybko zdobył uznanie miejscowych handlarzy dzieł sztuki i wybitną pozycję w świecie artystycznym. Jego obrazy osadzone w rodzimej tematyce, przedstawiające sceny rodzajowe z małych miasteczek, nierzadko ukazane z humorem i nutą ironii, miały wielkie powodzenie. ;W 1903 roku artysta odbył krótką podróż do Północnej Afryki. W jego twórczości pojawiła się egzotyczna tematyka arabska. Wierusz-Kowalski brał udział w wielu wystawach międzynarodowych, eksponował swoje obrazy również w kraju: Warszawie, Krakowie, Lwowie i Poznaniu. Uzyskiwał nagrody i medale w Monachium, Wiedniu, Berlinie, Paryżu, Saint Louis i Louisville. Wielki złoty medal uzyskał także w 1904 roku na ogólnokrajowej wystawie we Lwowie. Obrazy jego nabywały największe galerie i muzea europejskie oraz Stanów Zjednoczonych. W uznaniu zasług Alfred Wierusz-Kowalski otrzymał w 1890 roku tytuł honorowego profesora Akademii Monachijskiej. Jego prochy zostały sprowadzone do kraju w 1936 roku i pogrzebane na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.