polski malarz, syn Wojciecha Kossaka, brat Magdaleny Samozwaniec i Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej.Jerzy Kossak dorastał obserwując pracę swojego dziadka i ojca. Już w dzieciństwie wykazywał spore uzdolnienia plastyczne i był wielką nadzieją dla swojego ojca Wojciecha. Szlifował swój talent w pracowni ojca. Pierwszą wystawę miał 1910 roku w Krakowie, w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych. Jego talent został dostrzeżony, a wystawiony cykl napoleoński zebrał pochlebne opinie. W czasie I wojny światowej służył na froncie włoskim w randze porucznika pułku ułanów austriackich. W okresie międzywojennym malował w pracowni stworzonej przez Wojciecha. Był dwukrotnie żonaty: z pierwszego małżeństwa z ziemianką Ewą Kaplińską miał córkę Marię, z drugiego, z Elżbietą Dzięciołowską-Śmiałowską dwie córki, Glorię i Simonę. Do końca życia mieszkał wraz z drugą żoną i córkami w Kossakówce – rodzinnym domu Kossaków, kupionym jeszcze przez dziadka Juliusza. Od początku swojej drogi artystycznej naśladował ojca, wybierał te same tematy. W okresie służby wojskowej namalował wiele scen o tematyce wojennej. W latach międzywojennych sięgnął do zarzuconego już przez ojca wątku napoleońskiego. Wtedy namalował "Odwrót Napoleona spod Moskwy" (1927), "Bitwę pod piramidami" (1927), "Huzara z koniem w pejzażu zimowym" (1938). Oprócz scen z epoki napoleońskiej, Księstwa Warszawskiego, chętnie przedstawiał rodzajowe obrazki z życia współczesnego mu wojska - a osobno odznaczył się jako ilustrator walk polsko-sowieckich w roku 1920. Posiadał fenomenalny talent i niezwykłą łatwość malowania, które pozwoliły mu osiągać efekty dorównujące ojcu, bez żmudnych studiów. Ów dar ukazywania koni w pełnym ruchu, w obrazach zadziwiających do dziś swoją ekspresją - przyczynił się do wielkiej popularności malarstwa Jerzego Kossaka.