Krakowski malarz. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Teodora Axentowicza i Jana Matejki. Był ilustratorem krakowskiego czasopisma "Nowości" w latach 1905-1912. Podczas I wojny został wraz z rodziną ewakuowany z Krakowa i zamieszkał tymczasowo w Wiedniu. Swoją popularność zawdzięcza scenom rodzajowym z zaprzęgami, polowaniami, saniami i śniegami, malowanych akwarelą bądź olejno, w których wyraźnie nawiązywał do prac Alfreda Wierusza-Kowalskiego, Józefa Brandta, Józefa Chełmońskiego i Juliana Fałata. Tworzył, choć rzadziej, także kompozycje alegoryczne, pejzaże z widokami architektury (głównie Krakowa), a także martwe natury i sceny religijne. Swoje prace wystawiał rzadko i głównie na zbiorowych ekspozycjach. Jego obrazy znajdują się w wielu muzeach w całej Polsce (m.in. w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, Płocku, Chorzowie) i za granicą (Ukraina, Szwajcaria) oraz w licznych kolekcjach prywatnych. Wiele z jego prac było reprodukowanych w czasopismach w okresie międzywojennym i na kartach pocztowych. Został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim.