Malarz, ur. 28 V 1833 w Chrzanowie, zm. 15 XI 1903 w Paryżu. Syn Stefana i Franciszki z Gauczów, ożeniony z artystką dramatyczną Wiktoryną Szymanowską. Ojciec Stefana Bakałowicza, również malarza. Uczęszczał do Gimnazjum Realnego w Warszawie, w latach 1849 – 1852 uczył się w Warszawskiej SSP do której przez kolejne dwa lata uczęszczał jako wolny słuchacz. W pierwszym okresie swojej twórczości artysta malował portrety, sceny rodzajowe i historyczno-rodzajowe o tematyce polskiej ( Zygmunt August i Barbara Radziwiłłówna , Książe Karol Radziwiłł przyjmujący konfederatów barskich ), obrazy do kościołów, widoki miejskie. W 1863 wyjechał do Francji i osiadł w Paryżu przez co zmieniła się nieco sceneria jego kompozycji, wyjazd umożliwił również głębsze poznanie dawnego malarstwa znajdującego się głównie w Luwrze, a zwłaszcza holenderskiego co również odcisnęło piętno na dalszą twórczość, chociaż bardziej bezpośrednio wpłynęła na nią wczesna twórczość ; francuskiego akademika ; E. Meissoniera. Kontynuował swoją twórczość wykonując portrety oraz najbardziej reprezentatywne dla tego artysty ; sceny historyczne z dziejów Francji XVI i XVII w, szczególnie z dworu ; francuskiego za panowania Henryka III Walezjusza. Zazwyczaj były to niewielkie kompozycje, dokładne w rysunku, artysta ; z zamiłowaniem odwzorowywał stroje i ich materiały – jedwab, aksamit, koronki, wnętrza, pojawiały się również kameralne „buduarowe” wizerunki pięknych kobiet. Wystawiał je na Salonach paryskich i w miastach prowincjonalnych dzięki czemu bardzo często dostawał nagrody i zdobywał kupców. Miał wystawy w wielu miastach w kraju (Zachęta, Salon Krywulta, TPSP) oraz za granicą (Bruksela, Berlin, Wiedeń, Nowy Jork, Londyn). Bibliografia: Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających, tom I, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, 1971, Wielka encyklopedia malarstwa polskiego, Wydawnictwo Kluszczyński, Kraków 2011.