Kształcił się w warszawskiej Klasie Rysunkowej oraz w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona. Następnie studiował w petersburskiej Cesarskiej Akademii Sztuk PIęknych, gdzie w 1882 roku otrzymał stypendium na wyjazd do Rzymu. Osiadł w Rzymie na stałe. Pozostawał w serdecznych stosunkach z Henrykiem Siemiradzkim, który również przebywał tam na emigracji. W 1903 roku miał pierwszą wystawę w Warszawie. W 1936 roku znalazł się we władzach Polskiej Organizacji Artystów Plastyków "Kapitol". Poza warszawskim Towarzystwem Zachęty Sztuk PIeknych wystawiał również w Rosji, gdzie przyznano mu tytuł akademika. Malował przede wszystkim niewielkie kompozycje rodzajowe osadzone w scenerii antycznej, czasem o zabarwieniu anegdotycznym. Inspirował się m.in. "Quo vadis" Siekiewicza oraz odkryciami w Pompejach. Tworzył w manierze akademickiej, cechowało go dobre opanowanie warsztatu ze starannością odtwarzania szczegółów i stosowaniem żywej kolorystyki. Poza kompozycjami rodzajowo-historycznymi sięgał także do tematyki orientalnej (po podróży do Egiptu w 1903 roku), był pejzażystą i cenionym portrecistą.