Malarz i literat urodzony w Kijowie. Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnej miejscowości wyjechał na studia do Petersburga, gdzie uczył się w tamtejszej akademii w latach 1883-1893 u Pawła Czistiakowa, Walerija Jakobiego oraz Iwana Ajwazowskiego. Pod koniec studiów uczęszczał także na kursy pedagogiczne w tej samej akademii i jako stypendysta miał okazję wyjechać do Belgii, Szwecji i Norwegii. Następnie przebywał w Dusseldorfie. Od 1893 do 1899 roku mieszkał w Paryżu, a później przeniósł się do Żytomierza, gdzie uczył rysunku. W 1906 roku przeprowadził się do Warszawy, często wyjeżdżając nad polskie morze, które stało się jednym z jego ulubionych tematów malarskich. W 1920 roku zakupił posiadłość nieopodal latarni morskiej na Rozewiu, gdzie wybudował willę "Nałęczówka" i pracownię malarską przy plaży, gdzie prowadził także kursy pejzażu morskiego. Włodzimierz Nałęcz specjalizował się w malarstwie krajobrazowym, z największym upodobaniem malując widoki marynistyczne. Wybierał najczęściej technikę olejną, ale w jego twórczości znajdują się także prace wykonane w technice pasteli, akwareli i tempery. W 1938 roku wydał także tekę graficzną "Morze i flota polska". W czasie II wojny światowej obie jego pracownie - w Warszawie i nad morzem zostały zniszczone wraz z większą częścią jego dorobku. Poza malarstwem zajmował się pisaniem, na swoim koncie ma wiele artykułów i rozprawek o sztuce oraz z zagadniem problematyki morskiej. Wydał także cztery albumy opisujące polskie szlaki i wędrówki artystyczne z własnymi ilustracjami.